Juist stuurde Siebe Riedstra me ook een link naar een recensie over mijn eerste CD Platonic ID (2007), uitgevoerd door ASKO|Schönberg. Deze recensie, oorspronkelijk voor het Tijdschrift Luister, is nu dus in een nieuw jasje te lezen op Opus Klassiek – erg blij mee. Riedstra:
“Bij mijn bespreking van Ladder of Escape 16 (de elektrische gitaar van Wiek Hijmans) stuitte ik op een werk van Rozalie Hirs: article 6 [waves]. Ik herinnerde me een eerdere cd, met een aantal werken die eveneens de titel article dragen, en vond een bespreking van meer dan tien jaar geleden. De cd is nog steeds verkrijgbaar, dus mag dat ook voor de bespreking gelden. Article is bij Hirs uiteraard geen koopwaar, maar lidwoord. Waaraan Hirs de geruststellende mededeling toevoegt dat het ook een artikel kan zijn in de betekenis van een essay. Dat brengt ons dichter bij de essentie van deze filosofisch ingestelde klankzoeker. Haar ideaal heeft ze als volgt verwoord: “Zal ik je vertellen wat mijn ideaal is? Dat ik een soort muziek leer te schrijven die een dialoog aangaat met de fysieke en psychologische processen in de hersenen. Een muziek van de zintuigen, die communiceert met de luisteraar. In het ideale geval probeer ik met mijn muziek de luisteraar een ervaring te geven die hij nog niet had.”
“Op de betreffende cd vinden we article nummer 0 voor slagwerk, nummer 1 tot 3 voor piano en nummer 4 voor vioolsolo. De overige articles werden geschreven voor sopraan (5), elektrische gitaar (6, te beluisteren op Ladder of Escape 16), basklarinet (7, te beluisteren op Ladder of Escape 11, en fluit (8). Hieronder volgt mijn bespreking uit 2007 van de cd Platonic ID.
Rozalie Hirs (1965) componeert niet alleen, ze is ook succesvol als dichter. Van zo iemand verwacht je een combinatie van de beide disciplines, en daarvan zijn in haar werk vele voorbeelden te vinden, getuige haar uiterst informatieve website. Op deze cd vinden we echter alleen instrumentale werken, met voorop het 18 minuten durende Platonic ID voor 13 instrumentalisten. Hirs studeerde aan het Haags conservatorium, maar zij is geen adept van de nieuwe Haagse school. Dat vindt zijn oorzaak in het feit dat zij aansluitend gestudeerd heeft aan de Columbia University in de V.S., bij de Franse componist Tristan Murail. Murail hoort met Gérard Grisey en Claude Vivier tot de zogenoemde spectrale componisten, een richting die zich bezig houdt met het uitbenen van één enkele klank en zijn boventonen. Interessant is ook dat Hirs eerst een opleiding tot scheikundig ingenieur voltooide, alvorens zich aan de muzen te wijden. Onder invloed daarvan is haar muziek ongetwijfeld streng georganiseerd, al hoef je je daar als luisteraar niet mee bezig te houden. Wat we te horen krijgen is moeilijk te omschrijven, maar als we de recht toe recht aan houding van de Haagse school combineren met het gevoel voor kleur van de spectralisten komen we enigszins in de buurt. In dit geval biedt de website van Rozalie echt uitkomst, want van alle stukken op deze cd is een flinke portie als mp3 te beluisteren. De werken zijn op maat van de uitvoerenden geschreven, en zo klinken ze ook. Alweer een veer op de hoed van het eenmanslabel Attacca van Sieuwert Verster. Hulde.”