1 juni 2018. Een primeur: het omslagontwerp door Michaël Snitker voor de dichtbundel verdere bijzonderheden (Amsterdam: Uitgeverij Querido, 2017) staat vandaag in de Volkskrant. Het betreft een korte, kleurrijke beschouwing door Erik van den Berg over nieuwe en oude boekontwerpen: Zuurstok: zoete kleuren rukken op in de boekwinkel, ook bij onzoete stof. Zie onder voor de volledige tekst. Bezoek de Volkrant online voor het bijbehorende beeldmateriaal.
“Ze bestaan: boeken die vanwege hun soortelijk gewicht geen kleur verdragen. Volker Ullrichs Adolf Hitler – Die Jahre des Aufstiegs (2013) was zo’n boek, net als Marga Minco’s oorlogskroniek Het bittere kruid (1957). Beide kregen omslagen in het kaalste zwart en wit. En beide werden bestsellers, ondanks hun barse voorkomen.
Het blijven uitzonderingen. Werp maar een blik in de boekwinkel: vrolijkheid alom. Net als in de kledingetiquette gold een terughoudend kleurgebruik als wijs beleid, nu zien we zuurstoktinten allang niet meer alleen op voorleesboeken.
Neem De 13 geboden voor ouders (Karakter, 2017) van Amy Morin, de Amerikaanse psychotherapeut die acht miljoen hits noteerde met één TED-talk over positief denken. Morin schreef een serieus bedoelde opvoedgids, gezien ook de ondertitel: 13 dingen die mentaal sterke ouders niet doen. Was zo’n ontplofte verfdoos een paar jaar geleden mogelijk geweest op een non-fictieboek?
Vergelijk de kleurexplosie met die op Drie wensen (Lev., 2017), de lichtvoetige roman van de Australische bestsellerauteur Liane Moriarty: in de presentatie begint het onderscheid tussen pedagogisch advies en chicklit te vervagen.
Intrigerend is de rode vlek op Verdere bijzonderheden, de voor de Awater Poëzieprijs 2018 genomineerde dichtbundel van componist en dichter Rozalie Hirs. Is het wolkend bloed, verspilde inkt of iets anders? Geen onwelvoeglijke vragen, bij meerduidige poëzie. Een mooi extra is de parallel met Helen Gohs en Yotam Ottolenghi’s Sweet (Fontaine, 2017), een kookboek vol zoets.”